Opeisen-1, Als je iets opeist stel je je afhankelijk van degene aan wie je de eisen stelt en je levert je uit aan diens goedwillendheid. Twee argumenten die pleiten voor dat opeisen zijn… Meer info, zie: Opeisen-1 en Opeisen-2

Opeisen-2,

Openbaar Vervoer ; gratis Openbaar Vervoer - Energie nota bij huur optellen-zie bladwijzers van ontwikkeling West Europese Cultuur,

Openbaar vervoer ; Gratis Openbaar Vervoer – Energie nota bij huur optellen,

Oplossing conflict Midden-Oosten!, Bestudeer Beweging en Verschijnsel,

Opnieuw ; almaar opnieuw-zie nr. 08,

Opstanding en Hemelvaart,

Opstanding en Hemelvaart-uit Beweging en Verschijnsel deel 2-zie bladwijzers,

Opstanding-zie bladwijzers van ontwikkeling West Europese Cultuur,

Opvoeden ; Overheid; moderne politici ; Voorlichting of Indoctrinatie; Opvoeden, zie “de kloof”,

Opvoeden-Opgevoed-Opvoeding-Opvoedingsmethoden-zie bladwijzers in De Ontwikkeling van het Denken,

Opvoeden-Opvoeding-Opgevoed(e)-opvoedingsmethoden-zie bladwijzers in Filosofie van de Hak op de Tak no. 2,

Opvoeden-Opvoeding-Opgevoed-Opvoedingsmethoden-zie bladwijzers in Gedachten over Ontstaan en Bestaan,

Opvoeden-Opvoeding-Opgevoed-Opvoedingsmethoden-zie bladwijzers in De ontwikkeling van de West Eurpese Cultuur,

Opvoeden-Opvoeding-Opgevoed-Opvoedingsmethoden-zie bladwijzers in Tijl Uilenspiegel,

Opvoeden-Opvoeding-Opgevoed-Opvoedingsmethoden-zie bladwijzers in De Grote Vierslag,

Opvoeden-Opvoeding-Opgevoed-Opvoedingsmethoden-zie bladwijzers in Beweging en Verschijnsel deel 1,

Opvoeden-Opvoeding-Opgevoed-Opvoedingsmethoden-zie bladwijzers in Vrouw en Wereld,

Opvoeden-Opvoeding-Opvoedingsmethoden-Opvoedingsprocessen-zie bladwijzers in Beweging en Verschijnsel deel 2,

Opvoeden-Opvoeding-Opvoedingsmethoden-zie bladwijzers in Alledaags Commentaar,

Opvoeden-Opvoeding-Opvoedingsmethoden-zie bladwijzers in Briefwisseling Geweld,

Opvoeden-Opvoeding-Opvoedingsmethoden-zie bladwijzers in De Filosoof en de Politiek,

Opvoeden-Opvoeding-Opvoedingsmethoden-zie bladwijzers in De Kunst van het Filosoferen,

Opvoeden-Opvoeding-Opvoedingsmethoden-zie bladwijzers in Filosofie van de Hak op de Tak 1t/m73,

Opvoeden-Opvoeding-Opvoedingsmethoden-zie bladwijzers in Filosofie van de Hak op de Tak no.3,

Opvoeden-Opvoeding-Opvoedingsmethoden-zie bladwijzers in Filosofie van de Hak op de Tak no.1,

Opvoeden-Opvoeding-Opvoedingsmethoden-zie bladwijzers in Het Andere Nihilisme,

Opvoeden-Opvoeding-Opvoedingsmethoden-zie bladwijzers in Het Zelfbeschikkingsrecht,

Opvoeden-Opvoeding-Opvoedingsmethoden-zie bladwijzers in Kan Macht zich Ten Goede Keren?,

Opvoeden-Opvoeding-Opvoedingsmethoden-zie bladwijzers in Op de Vlucht voor je eigen denken,

Opvoeding ; iets over de opvoeding-zie bladwijzers van ontwikkeling West Europese Cultuur,

Opwaarderen-zie nr. 16,

Organisatie-zie nr. 05,

Organisme en weefsels-zie nr. 69,

Oude Testament-A, zie bladwijzers uit Beweging en Verschijnsel deel 2

Oude Testament-B, zie bladwijzers uit Filosofie van de Hak op de Tak nrs. 1t/m73

Oude Testament-C, zie bladwijzers uit De Kunst van het Filosoferen

Oude Testament-D, zie bladwijzers uit Vrouw en Wereld

Oude Testament-E, zie het Koran verslag

Oude Testament-F, zie het artikel Vaticaan en de Godin

Oudheid ; einde van de oudheid- nr. 29,

Oudheid ; het einde van de oudheid- nr. 30,

Oudheid ; recept uit de Oudheid-zie nr. 50,

Overdraagbare zaak-zie nr. 48,

Overeenkomst CDA/VVD is, jawel, God, de God van de Economie en de Politiek,

Overeenkomst tussen wetenschap en godsdienst- nr. 26,

Overgang-Grens-Samenhang-zie bladwijzers in Beweging en Verschijnsel deel1,

Overgang-Grens-Samenhang-zie bladwijzers in Beweging en Verschijnsel deel2,

Overgang-Grens-Samenhang-zie bladwijzers in Beweging en Verschijnsel deel3,

Overgang-Grens-Samenhang-zie bladwijzers in De Grote Vierslag,

Overgang-Grens-Samenhang-zie bladwijzers in De Kunst van het Filosoferen,

Overgang-Grens-Samenhang-zie bladwijzers in De Ontwikkeling van de West Europese Cultuur,

Overgang-Grens-Samenhang-zie bladwijzers in Evolutie of Creatie,

Overgang-Grens-Samenhang-zie bladwijzers in Filosofie van de hak op de tak 1 t/m 73,

Overgang-Grens-Samenhang-zie bladwijzers in Filosofie van de hak op de tak no. 1,

Overgang-Grens-Samenhang-zie bladwijzers in Filosofie van de hak op de tak no. 2,

Overgang-Grens-Samenhang-zie bladwijzers in Filosofie van de hak op de tak no. 3,

Overgang-Grens-Samenhang-zie bladwijzers in Filosofische Invallen 1 t/m 26,

Overgang-Grens-Samenhang-zie bladwijzers in Gedachten over Ontstaan en Bestaan,

Overgave aan god…Vrijheid? -zie bladwijzers,

Overheden ; de zogenaamde overheden,

Overheden ; remmende overheden-zie nr. 41,

Overheden en Politici ; bij alle mogelijke gelegenheden wordt er door overheden en politici op gewezen dat burgers "rechten en plichten" hebben-zie afl. 10,

Overheden..! ; de zogenaamde “Overheden” van deze wereld hebben er alle belang bij dat de meerderheid van de mensen niet afwijkend gaat denken..!-zie bladwijzers uit Conditionering,

Overheid ; welk karakter moet onze overheid hebben?,

Overheid ; onhoudbare overheid-zie nr. 57

Overheid ; welk karakter moet die Overheid hebben-zie bladwijzers,

Overheid ;( C )- “elke overheid verzet zich tegen de vooruitgang ( C )en dat doet ook een overheid die zichzelf progressief noemt.”

Overheid is de dienaresse van God ; want, zo legde hij uit, 'de overheid is de dienaresse van God'. Dat is te zeggen: de gereformeerde god-zie afl. 40,

Overheid; moderne politici ; Voorlichting of Indoctrinatie; Opvoeden, zie “de kloof”,

Overleven ; het overleven- nr. 30,

Overleven,

Overtuigen ; hoe te overtuigen,

Overtuigen ; hoe te overtuigen-zie bladwijzers van ontwikkeling West Europese Cultuur,

Overtuigen; ( hoe te overtuigen? ),

Overtuigen-godsdienst-wetenschap ; hoe te overtuigen-godsdienst-wetenschap-zie bladwijzers van ontwikkeling West Europese Cultuur,

Overtuigen–zie bladwijzers in “De ontwikkeling van het Denken”,

Overtuigingsmechanisme ; het Overtuigingsmechanisme-zie bladwijzers,

Overwegen en besluiten-zie nr. 14,

Terug naar: de Homepage van Rob van Es voor méér informatie

DE OERCEL: ( trefwoorden : beweeglijkheden , ruimte , elementaire materie , samenhang , materie , relatie , oercel , bewustzijn , psyche , buitenwereld , wat is geest , zelfbewustzijn ).

Lees hiervoor Beweging en Verschijnsel deel 1, 2 en 3

WAAR IS DE OERMENS: De "oermens", de oorspronkelijke mens, is te vinden in onszelf. Zie…

Volwassen ondernemen; Onverantwoord economisch denken

De moderne ondernemingen zorgen voor de drie hoofdzaken, te weten communicatie, produktie en transport en dat is in feite precies wat er gebeuren mòet om tenslotte tot een leefbare wereld te komen, althans de materiële basis daarvoor te leggen. Maar, van de wijze waarop men dit onvermijdelijk nog steeds doet is natuurlijk geen goed woord te zeggen. Terwijl tegelijkertijd toegegeven moet worden dat de huidige mens beslist niet ànders kan: hij is immers nog onvolwassen! Zelfs als hij, wat zo af en toe hier en daar voorkomt, ernstig probeert zijn onderneming op verantwoorde menselijke wijze te besturen, met in achtneming van essentiële criteria, ontkomt hij toch niet aan het bittere feit dat de gehele wereld om hem heen anders tewerk gaat en daardoor zijn pogingen tot volwassen ondernemen zonder mankeren doet mislukken.

Voor meer informatie, Zie: Filosofische invallen- aflevering 17

GEHOORZAAMHEID EN ONGEHOORZAAMHEID

Als de mens aan geen enkele macht onderworpen is, dan kan er alleen maar gelden dat hij zichzelf bestuurt. Een zichzelf besturend mens weet noch van gehoorzaamheid, noch van ongehoorzaamheid. Dat zijn begrippen die in zijn denken niet voorkomen. Maar een dergelijk mens leeft voorlopig nog wel in een wereld die nog geheel en al in het teken van de macht staat en die dus afhankelijk is van de gehoorzaamheid en de ongehoorzaamheid van de mensen. Temidden van dit machtsspel is het onmogelijk je voortdurend te onttrekken aan de inwerking van de machtsstructuren, omdat het tot het karakter van de macht behoort zich niet tot zichzelf te bepalen en zich op te leggen aan anderen. Omdat dus de macht de ander niet vrij laat en altijd maar weer gehoorzaamheid probeert af te dwingen, is er in een machtswereld niet aan te ontkomen.En dan blijft er niets anders over dan zo soepel mogelijk met de druk mee te geven, ongeveer zoals een bokser meegeeft met de klap die hij te incasseren krijgt. Maar net zo min als deze van plan is het daarbij te laten en onmiddellijk weer zijn positie probeert te herstellen, ben je bereid je gewonnen te geven. Je veert altijd weer terug. In een televisie-uitzending heb ik gezegd dat je gehoorzaamheid alleen maar kan huichelen. Dat huichelen van gehoorzaamheid is te vergelijken met het meegeven van de bokser. Je moet het wel doen, omdat je anders verpletterd wordt. Maar het is niet meer - en ook niet minder - dan een tactiek om te overleven en je vrijheid te bewaren. Hoewel de meeste mensen het niet graag toe zullen geven is hun zogenaamde gehoorzaamheid ook niet meer dan een vernisje, een houding naar buiten toe. Want zodra zij ook maar even de kans krijgen er onderuit te komen zullen zij het niet laten. En die kans wordt groter… Voor meer info. Zie…

NIHILISME:

Je kunt niet nadenken over het menselijk leven en over de levensbegrippen waarmee de mensen komen als je niet eerst de positie van de mens in de kosmos kent. De eerste vraag is derhalve die naar de mens: wat is de mens en wie is de mens?

Zie : de grote vierslag ( nihilisme,anarchisme,socialisme en communisme) en nihilisme;

dat verrekte nihilisme; nihilisme en anarchisme als basis van het atheïsme

verdraagzaamheid

De tegenwoordige morele voorlichters dwepen met het begrip 'verdraagzaamheid'. Zij doen alsof hiermee alle problemen tussen de mensen opgelost kunnen worden, maar in feite leiden hun bemoeienissen tot niets omdat genoemd begrip geen enkele praktische betekenis heeft. Het kan alleen maar gefrustreerde mensen opleveren.
Het is bepaald geen populaire gedachte dat er met het begrip 'verdraagzaamheid' niets te beginnen is. Toch is het wel degelijk een onbruikbaar begrip.

En met 'onverdraagzaamheid' kan men trouwens ook geen kant uit. Het blijkt dat er niemand is die niet op zekere momenten in zijn leven van onverdraagzaamheid beschuldigd kan worden. Het hangt er maar net vanaf waarom het op zo een moment gaat. Maar ook is er bij ieder mens wel een voorbeeld van verdraagzaamheid aan te wijzen. Over en weer kunnen de mensen aan de gang blijven elkaar op dit gebied te prijzen of verwijten te maken, zonder dat men ooit werkelijk uit de voeten kan met deze begrippen.

Voor meer info: Filosofie van de Hak op de Tak- aflevering 52 en vervolgens : nihilisme ; dat verrekte nihilisme ; vrouw en wereld ; filosofie van de hak op de tak no.1 , no.2 en no.3 ; verdedigers van de godsdienst dvg256 ( trefwoord: verdraagzaamheid )

Conditionering ( een viertal passages )

1) Maar wat ik zeggen wil is dit: het is inderdaad een feit dat de mensen vol zitten met programma's, met denkprogramma’s, om zo te zeggen. Zij volgen die programma's automatisch en menen zeker te weten dat die bepaalde wijze van denken de juiste is -dat kennis, die je met behulp van dat soort denken opdoet zonder twijfel ware kennis is. En dat je je dus rustig kunt laten overtuigen van bepaalde waarheden door deskundigen, die zich in dat denken bekwaamd hebben. Was het maar waar! Jammer genoeg ziet de realiteit er heel anders uit.

De denkprogramma's van de mensen zijn namelijk conditioneringen. Die zijn er dus ingebracht, ongemerkt en heel geleidelijk. Dat is al in de wieg begonnen. Men heeft stap voor stap in je brein een soort van netwerk aangelegd en na verloop van tijd volg je denken vanzelf de draden van dat netwerk. En jij maar in de mening verkeren dat je zelf aan het denken bent! Helaas, je gedachtegangen lijken alleen maar jouw eigen gedachtegangen omdat ze overeen komen met het bij jou ingeprente denkprogramma. Het zijn eigenlijk de denkbeelden van anderen en je maakt ze tot de jouwe juist omdat je er op geprogrammeerd bent om dat te doen.

2) De zogenaamde “overheden” van deze wereld hebben er alle belang bij dat de meerderheid van de mensen niet afwijkend gaat denken. Dat zou namelijk voor die overheden de ondergang betekenen! Er zou niets van overblijven als iedereen zich serieus af zou gaan vragen wat een overheid nou eigenlijk is. Het gevolg zou niets minder dan een revolutie zijn!

Of het nu gaat over god, over de staat, over het huwelijk of over de verdediging van je beschaving, steeds zijn het dingen die je aangepraat zijn.

Dat betekent niet dat er geen juiste opvattingen bij kunnen zijn - waarom het gaat is dat je ze niet zelf uitgedacht hebt. Ze zijn je ingeprent. Maar geboren ben je als een onbevangen denkend mens zonder conditioneringen en je moet zelf de dingen aan de weet zien te komen. Dat wil in de praktijk zeggen dat je je steeds zou moeten afvragen: Is dat wel zo? Iedereen zegt dat nu wel, maar iedereen heeft al zoveel gezegd dat achteraf niet waar is gebleken. Misschien kom ik er niet achter hoe iets werkelijk zit, maar dat “niet weten” is altijd nog beter dan “verkeerd weten”. Als je iets niet weet ga je vragen stellen, maar als je iets verkeerd weet denk je dat je goed zit - en je laat het er bij. Zo houden de verkeerde denkbeelden zichzelf in stand.

Als je afziet van vragen stellen betekent dat een ramp voor jezelf en voor de andere mensen! Onze moderne wereld is daarvan een schrijnend voorbeeld.

3) Steeds als mensen terug redeneren stellen zij zich, op de een of andere manier, als “schepper” op. Dat is zinvol als het werkelijk gaat over dingen die zij zelf geschapen hebben, zoals een computer, want je kunt dan “van het eind naar het begin” redeneren, maar niet als het over de natuur gaat en de daarin voorkomende verschijnselen. De gebeurtenissen in de natuur spelen zich in één richting af: “van het begin naar het eind”. Als je dan toch terug redeneert doe je dat onwillekeurig vanuit het gezichtspunt van de “goddelijke programmeur”, de god die alles geschapen zou hebben. Een dergelijke gedachtegang kan alleen maar tot foute conclusies leiden, tot een volkomen vertekend beeld van de werkelijkheid en, ten gevolge daarvan, tot een rampzalige manier van omgaan met de natuur en het leven.

4) Een volwassen mensheid staat niet meer in het teken van haar oorsprong. Voor zover zij haar eigen leven op aarde ordent zet zij zich niet meer af tegen de wanorde, maar richt zij zich daarentegen op het mogelijke. De “toekomst” dus. Een dergelijke ordening is open naar nieuwe ideeën, gericht op maximale ontplooiing van de mensen en, in de ware zin van het woord, progressief. Het verleden dient niet meer als basis voor een in regels vastgelegde “beschaving”, maar als leerschool voor het heden. Op zo'n manier werkt dat verleden niet remmend, maar verhelderend, precies zoals dat, als het goed is, in je eigen individuele leven ook het geval is...

Voor meer info, zie: conditionering ; De ontwikkeling van het denken

Onverschilligheid

Van dat alles zou geen sprake zijn als alleen het nodige geproduceerd werd, maar om zover te komen dat je bij het “nodig-zijn” de maat legt moet je eerst afgeleerd hebben in minderwaarden en meerwaarden te denken. Het waardebegrip moet helemaal geen rol in je denken meer spelen, je moet elke waarde tot niets teruggebracht hebben. Ik spreek in dit verband graag van “onverschilligheid”, in die zin dat de dingen voor een mens geen verschil meer uitmaken. Pas als dat het geval is kan je de dingen laten zijn wat zij vanuit hun wezen zijn moeten. De gloeilamp is dan niet meer een middel om rijk te worden, maar gewoon een gloeilamp die zo lang mogelijk moet blijven branden. Als hij vlug kapot gaat is dat alleen maar vervelend, want dan moet je er wéér een gaan maken! En als het brood, dat je bakt, van slechte kwaliteit is loopt de gezondheidstoestand van de mensen terug. Daar schiet je ook niets mee op. De onverschilligheid voor de dingen leidt precies tot het tegenovergestelde van datgene dat men en altijd over zegt.

Men zegt dat het tot verwaarlozing leidt, maar in feite leidt het tot verzorging en optimale kwaliteit. De dingen worden immers alleen dan verwaarloosd als je er minder waarde aan hecht dan aan andere dingen: als je eindelijk een bromfiets hebt kunnen aanschaffen laat je je gewone fiets in de regen staan roesten...die heeft geen waarde meer. Als je aardolie uit de bodem pompt om er dure benzine van te maken fakkel je het vrijkomende gas gewoon af, ondanks het feit dat auto’s er uitstekend op kunnen rijden met heel weinig vervuiling van het milieu. De benzine is waardevol, het gas niet. De mensen in deze wereld zijn allemaal verwaarloosd. Niemand kan echt tot zijn recht komen.

Voor meer info , Zie…

1) Het instorten van de democratische collectieven van de moderne wereld wordt door vrijwel niemand toegejuicht. Inderdaad is het niet zo prettig: er is een toenemende onverschilligheid voor de medemens en alle collectieve en gemeenschappelijke voorzieningen. Deze onverschilligheid tref je niet alleen aan bij grote groepen aan de basis, maar ook - dat wordt nogal eens vergeten - bij de bovenlaag en niet in het minst bij de overheden en regeringen. Het lukt steeds minder om sociaal te denken en dat is er de reden van dat een groot aantal sociale voorzieningen tegenwoordig afgebroken worden. Men weet niet goed meer waartoe ze eigenlijk dienden en daardoor zijn het onbeheersbare mechanismen geworden, die een eigen leven zijn gaan leiden. Daardoor zijn ze natuurlijk buitensporig duur geworden... zo gaat dat altijd in een Onvolwassen maatschappij! Het is nog slechts enkele tientallen jaren geleden dat de mensen voortdurend gezegd werd dat de maatschappij door de overheid vanuit collectief sociale doelstellingen bestuurd werd en dat zij dus recht konden laten gelden op allerlei voorzieningen. Het collectief (de staat) liet zich toen nog iets gelegen liggen aan de eigen essentiële principes, zoals onderlinge solidariteit tussen de leden van het collectief. Deze solidariteit is langzaam aan het verdwijnen, omdat de beweging van de cultuurontwikkeling gericht is op definitieve realisering van de mens als individu.

2) Opmerkelijk is dat het juist altijd de machtzoekers en machthebbers zijn die er op aandringen dat je solidair moet zijn, je niet op jezelf mag laten gelden en geen egoïst mag zijn. En steeds blijkt dat je solidair moet zijn met het collectief waarvan zij de baas zijn en dat solidariteit met een ander collectief geheel en al uit den boze is. Het zijn de politici die manifestaties zijn van de als eis gestelde vanzelfsprekendheid: zij willen je dwingen je als onderdeel van een collectief te gedragen, hetgeen onmiddellijk ook betekent dat je je moet onderwerpen aan hun macht. Het zal duidelijk zijn dat deze hele zaak strijdig is met het begrip anarchisme, in de zin van het zichzelf besturen van de mens. Hoewel dat duidelijk is, wordt het toch niet door de moderne politici toegegeven. Zij zullen je er juist op wijzen dat het aan een ieder vrij staat tot welk collectief dan ook toe te treden. Daarom gaat het evenwel juist. Je moet wel ergens bij behoren!

3) Je zou dus geneigd zijn hem asociaal te noemen en op grond daarvan gaan zoeken naar een mogelijkheid om hem opnieuw solidariteit en verantwoordelijkheid bij te brengen. En dat is inderdaad het streven van een ieder die zich verkijkt op de oppervlakkige symptomen van het groeiproces in de mensheid. Tegenwoordig is de roep om een nieuwe samenbindende ideologie dan ook overal te horen, niet in het minst bij diegenen die voor hun machtshonger afhankelijk zijn van groepen van mensen, de door mij genoemde collectieven. De bovenstaande gedachtegang is ergens blijven steken, namelijk bij de enkeling als opgesplitste groep. Omdat het uitgangspunt hierbij de groep is, namelijk de opvatting dat de mensen om te kunnen overleven noodzakelijkerwijs in een groep thuishoren, loopt die gedachtegang vanzelf vast als die groep tot in zijn kleinste element opgesplitst is.

Meer info. Zie: De Grote vierslag

en zie ook eens: WESTERSE EXISTENTIELE VEILIGHEID ;

(On)volwassenheid -dienstweigeren- Stemmen?…Hoezo stemmen ! Waarom?

Het is namelijk opmerkelijk dat het thema van de huidige menselijke onvolwassenheid zelden of nooit in wetenschappelijke en filosofische verhandelingen aangeroerd wordt. Laat staan dat dit als een plausibele verklaring voor de menselijke ellende aangevoerd wordt. Men blijft maar draaien rond de fictie dat de mens niet deugt en dat hij noodzakelijkerwijs door geestelijke en politieke overheden tot een behoorlijk gedrag gedwongen moet worden.

Het 'niet meedoen' is in de praktijk niet bepaald een dankbare onderneming. Door de zogenaamd beschaafde medemensen…Voor meer info. Zie: Filosofie van de Hak op de Tak- aflevering 71;

vervolgens: stemmen-1 ; stemmen-2 ; stemmen-3 ; stemmen-4 ; stemmen-5 ;

En bekijk ook eens : Filosofische invallen- aflevering 24

stemmen-1

Maar het gaat mij er nu eigenlijk niet om dat het in het politieke systeem van het verenigde Europa in ernstige mate aan democratie ontbreekt, zoals bijvoorbeeld blijkt uit het schandelijke feit dat het Europarlement niet of nauwelijks macht heeft. Dat is namelijk een zaak van de democratie als formeel politiek instituut. Voor zo'n instituut gelden bepaalde, wetenschappelijk uitgevogelde, theoretische criteria. Wat betreft Europa weet iedereen dat daaraan nauwelijks voldaan is. De europolitici zijn het volmondig eens met de theorie, maar ze zijn als de dood voor de praktijk. Hun belangen kunnen wel eens in het gedrang komen!
Maar juist omdat het allemaal maar theorie is durven die politici best wel te erkennen dat het met het instituut Europa treurig gesteld is. Daaraan kun je geen buil vallen! Sterker nog, vaak scoort het eerlijk erkennen van gebreken juist goed bij de kiezers, die dan in hun onnozelheid denken inderdaad met een eerlijk politicus van doen te hebben!
Waarom het mij gaat is niet dat Europese politieke instituut. Dat is maar een armzalig hersenspinsel van een stel managers. Het gaat mij hier om: ook als het op den duur gelukt de situatie te verbeteren wordt er nog steeds niet democratisch gehandeld, en wel omdat het aan democratische gezindheid ontbreekt. Laten we eens kijken hoe het gesteld is met die democratische gezindheid!

Zie: Alledaags commentaar- nr. 01

stemmen-2

Bij alle mogelijke gelegenheden wordt er door overheden en politici op gewezen dat burgers "rechten en plichten" hebben. Zo werd er onlangs, bij het naderen van de verkiezingen, in alle ernst door een aankomend kamerlid beweerd dat het een groot goed is dat wij "het recht" hebben om deel te nemen aan het bestuur en dat het daarom van groot belang is om te gaan stemmen. Zo'n opmerking roept nauwelijks verzet op bij de meeste mensen. Kennelijk doorzien zij er de dubbele bodem niet van. Dat is jammer, want zo'n uitspraak steunt onmiskenbaar op een verkeerde voorstelling van zaken. En dat niet alleen bij politici, maar ook bij de gewone mensen.
Het is wat dit betreft leerzaam om eens even naar het verleden te kijken. Aan het prille begin van de Middeleeuwen waren er overal in West-Europa kleine boeren-democratiën. In de dorpen en gehuchten maakten de mensen onder elkaar uit wat er gedaan moest worden en wie daarbij de leiding zou hebben. Het spreekt vanzelf dat er altijd wel figuren bij waren die de baas wilden spelen, maar doorgaans kregen die de lengte niet om hun asociale gedrag door te zetten. In feite was er niemand de baas en diegenen die incidenteel speciale volmachten kregen hoefden het niet te wagen daar permanente van te maken. Zij kregen van hun dorpsgenoten alleen maar het recht een bepaalde zaak te regelen, niet meer en niet minder. De verhoudingen lagen dus zo dat de dorpelingen rechten gaven aan enkele personen. De gezamenlijke dorpelingen vormden het hoogste gezag.
Dit is de situatie zoals hij wezenlijk behoort te zijn. De werkelijkheid loopt immers niet uit in een elite die uit een aantal leden van een superieure bovenlaag bestaat, maar in het volk als een verzameling zelfstandige individuen. Het ligt in de logica dat dat volk zichzelf bestuurt, net zoals ook je lichaam zichzelf bestuurt. Met dit als uitgangspunt kan het volk,…

Zie: Alledaags commentaar- nr. 10

Stemmen-3

Wat zeggen nu de politici, consequent als altijd? Als toppunt van politieke blaaskakerij roepen zij dat hun troepen geen enkel risico mogen lopen. Eerlijk sneuvelen voor de goede zaak is er al helemaal niet bij. Sterker nog, zij mogen zelfs geen geweld gebruiken tegen de misdadigers, ook niet als die aanstalten maken om de bevolking uit te roeien. Dus worden onze vredessoldaten nauwelijks bewapend. Kennelijk wordt hun blauwe helm afschrikwekkend genoeg gevonden. Moordenaars zullen bij het zien daarvan vast wel afdruipen...Zie: Alledaags commentaar- nr. 13

stemmen-4

Een ander voorbeeld: onze democratie steunt op een juiste gedachte, namelijk deze dat 'het volk' zichzelf zou moeten besturen. Maar in de praktijk gaat het om zoveel mogelijk stemmen en daarbij doet het er nauwelijks toe op grond waarvan men die stemmen verworven heeft. De partij-programma's zijn niets anders dan lokkertjes om stemmenwinst te boeken en voorzover men incidenteel moeite doet om een bepaald partij- programma uit te voeren, is dat voornamelijk om die stemmen te behouden. Dat blijkt duidelijk als er weer een verkiezing in aantocht is.
Het gaat wezenlijk niet om een visie op de samenleving en de maatschappij, al moet men het doen voorkomen alsof men er wel een heeft. Het gaat om een zo groot mogelijke steun van de bevolking. Dat betekent macht. We kunnen het aantal voorbeelden net zo veel uitbreiden als we willen, maar steeds weer blijkt dat er vooralsnog geen sprake is van iets doen met het denken. Als we dat wel zouden doen, dan zouden we al spoedig tot het inzicht komen dat we met zijn allen helemaal fout bezig zijn en dat er daardoor zoveel ellende is... zie: Alledaags commentaar- nr. 19

stemmen-5

Die vreemde toestand is niet alleen opvallend bij de Europese en mondiale bestuurscolleges: overal waar hooggeplaatste bonzen bijeen zijn is hetzelfde waar te nemen. De democratie gaat er op een vreselijke manier mank aan en zelfs in het burgerlijke verenigingsleven is het een normaal verschijnsel. Steeds komt het er op neer dat de achterban van de politicus bepalend is voor zijn wijsheid - of eigenlijk meer het ontbreken ervan. Het kriterium van 'de meeste stemmen gelden' blijkt een domme basis voor wijsheid die als zodanig zelfs uitermate negatief uitpakt.
Deze dwaasheid komt voort uit het juist bij de maatschappelijke bovenlaag gebruikelijke infantiele denken, een denken dat door en door onvolwassen is. Het is blijven steken in een primitief begrip van 'meer en minder'. Dat wil zeggen: een kwantitatieve benadering van de werkelijkheid. Ik mag dat graag 'telraamdenken' noemen. Daarbij wordt alles uitgedrukt in hoeveelheden, in maten en gewichten. Dan kan het gebeuren dat zelfs een zak met veren, toch vrijwel uitsluitend bestaande uit lucht, aan belang wint als er maar voldoende veren in zitten. Hij wordt dan letterlijk gewichtiger. En dat geldt precies zo voor de gewichtige bonzen dezer wereld.
In de praktijk komt … Zie: Alledaags commentaar- nr. 29

Onvrede:

In de grond van de zaak is alle onvrede met onze maatschappij gevolg van een diepgeworteld wantrouwen dat de moderne mens koestert ten aanzien van zijn denken.

Zie: onvrede

Onvrijheid

Het feit dat je ook in de zogenaamd vrije democratische wereld niets te vertellen hebt houdt niet zonder meer in dat je veel last van je onvrijheid zou hebben. Over het algemeen is te zeggen dat de moderne democratie de burger weinig last bezorgt, maar je moet daarbij niet over het hoofd zien dat veel lastige aanslagen op de vrijheid inmiddels zozeer ingeburgerd zijn dat bijna niemand er nog een aantasting in ziet. De moderne mensen zijn tot op grote hoogte geconditioneerd op Onvrijheid en daardoor zijn zij in de mening komen te verkeren dat zij geheel vrijwillig hun medewerking aan de overheid geven. Bijgevolg hebben zij inderdaad weinig last van hun eigen onvrijheid en komen er vaak zelfs toe te menen dat zij echt vrij zijn. Ook in een absolutistisch systeem kunnen de mensen onder omstandigheden weinig last van hun onvrijheid hebben. Nieuwe onderzoekingen schijnen aan te tonen dat bijvoorbeeld de Franse burgers van vlak voor de revolutie betrekkelijk weinig last hadden. Ik vermoed dan ook dat het uitbreken van die revolutie voornamelijk berustte op onverdraaglijk geworden wrevel over de onmogelijkheid zelf richting aan het leven te geven, onder de morele druk van adel en geestelijkheid die van zichzelf vonden dat zij echt mensen waren, in tegenstelling tot het volk. De geestelijkheid kwam natuurlijk ook nog met het absolute gezag van god aandragen!

Zie: De Grote Vierslag…( trefwoord: onvrijheid ) en Kijk ook eens naar: Pim Fortuyn

Pim fortuyn

Voorlopig kunnen de mensen nog niet beredeneren wat hen nu precies bezielt, maar intussen kunnen zij niet meer om hun individualisme heen. Zij voelen dat zij zichzelf moeten zijn en niet langer buiten spel moeten staan.
Juist in zo'n eerste, enigszins onbewuste, kreet getuigen de mensen het zuiverst van het essentiële besef dat zij als mens niet op een anonieme manier in een autoritair collectief van partijbonzen en andere managers behoren te verzinken.
Zij willen af van het ongrijpbare gescharrel van regenten die almaar zonder hen, over hen beslissen. Hun massale afscheid van Pim Fortuyn betekent wel degelijk een revolutie, geen gewelddadige maar een mentale waarin de zo schandelijk verwaarloosde gewone mensen de ganse politieke coterie voorgoed de laan uit sturen.
De spreekbuis van die revolutie was Pim Fortuyn. Omdat hij appelleerde aan iets wezenlijk menselijks, namelijk individualistische vrijheid, hielden de mensen op een bijna familiale manier van hem. Sterker nog: zij zagen in hem hun verlosser.
Dat is in Nederland al eens eerder gebeurd. Voor nadere informatie:

Zie: Oude Meesters-nrs.1en 2

Kijk ook eens naar: onvrijheid

”Met rust laten” of de mensen AANZETTEN TOT… b.v. een OORLOG?

Het begrip met rust laten betekent eigenlijk dat je de werkelijkheid laat zijn zoals ze is en dat houdt onmiddellijk harmonie in. Als je, zoals met de huidige mensheid het geval is, de werkelijkheid ziet als een verzameling afzonderlijke voorwerpen ben je niet in staat haar met rust te laten. Je bent niet in staat het bestaansrecht te erkennen van datgene dat je tegenstelling is en bijgevolg wil je die tegenstelling opheffen, hetgeen in de praktijk betekent : uitroeien. Daartoe moet je elkaar, als het over het onderlinge gedoe van de mensen gaat, voortdurend opzoeken en dat leidt telkens tot oorlogen, moord en doodslag. Uiteraard zijn het de leidende figuren die tot een oorlog aanzetten, want uit hun behoefte om macht uit te oefenen komt voort dat zij in principe niet dulden dat sommige mensen hun tegenstander zijn. Wat bij het gros van de mensen min of meer latent aanwezig is, is voor die leidende figuren een levensbehoefte en van daaruit jutten zij de mensen op ten oorlog.

( Jan Vis, filosoof )

”Met rust laten” of de mensen AANZETTEN TOT… b.v. een OORLOG?

Met rust laten

De gehele werkelijkheid is doortrokken van tegenstellingen. Die moeten niet opgeheven worden, maar juist tot hun recht komen. Bij de uitspraak hebt uw vijanden lief verliest het begrip liefhebben zijn betekenis als er geen vijanden, en dus tegenstellingen, zouden zijn. Het liefhebben vooronderstelt vijanden. Het gaat er dus niet om de vijandschap op te heffen en uit te bannen, maar het gaat er om de vijand, de tegenstelling, te zien in het licht van het harmonieuze geheel: hij is er ook, hij is ook een manifestatie van de werkelijkheid en als zodanig zal ik hem met rust moeten laten, en dat geldt uiteraard wederzijds. Het begrip met rust laten betekent eigenlijk dat je de werkelijkheid laat zijn zoals ze is en dat houdt onmiddellijk harmonie in. Als je, zoals met de huidige mensheid het geval is, de werkelijkheid ziet als een verzameling afzonderlijke voorwerpen ben je niet in staat haar met rust te laten. Je bent niet in staat het bestaansrecht te erkennen van datgene dat je tegenstelling is en bijgevolg wil je die tegenstelling opheffen, hetgeen in de praktijk betekent: uitroeien. Daartoe moet je elkaar, als het over het onderlinge gedoe van de mensen gaat, voortdurend opzoeken en dat leidt telkens tot oorlogen, moord en doodslag. Uiteraard zijn het de leidende figuren die tot een oorlog aanzetten, want uit hun behoefte om macht uit te oefenen komt voort dat zij in principe niet dulden dat sommige mensen hun tegenstander zijn. Wat bij het gros van de mensen min of meer latent aanwezig is, is voor die leidende figuren een levensbehoefte en van daaruit jutten zij de mensen op ten oorlog. Voor meer informatie: De Grote Vierslag en Gedachten over ontstaan en bestaan

De zoon van de mens ( lees onderstaande 3 passages )

1) De beoordeling van de mens vond zijn uitgangspunt in de mens en niet in een hoger principe. Dienovereenkomstig dacht men de mens als uitlopend in het eeuwige, het zogenaamd goddelijke, in feite het geheel dat de werkelijkheid is. In de oudheid kon je dan ook zien dat de heersers van goddelijke komaf waren en dat iedereen zich naar die zaak toedacht. Men dacht zich als een zaak die uiteindelijk in dat goddelijke zijn bestemming zou vinden. De restanten van dat denken vinden wij nog in de zogenaamde evangeliën. Kenmerkend daarin is dat de mensen uitdrukkelijk niet veroordeeld worden, niet gebukt gaan onder zonde en schuld. De Zoon van de mens - wij noemen hem Jezus - was van goddelijke komaf (besef), maar zijn denken was van beneden naar boven. In het latere Romeinse Christendom lag dat precies andersom: Christus werd als naar boven verheven beseft (opstanding en Hemelvaart), maar diens leer is van boven naar beneden. In die leer fungeert hij nog steeds als middelaar tussen god en de mensen. Die mensen zijn per definitie zondig en schuldig. In het kort gezegd: 1) het westerse denken, met de daarbij behorende waardeoordelen, geschiedt van boven naar beneden, en het denken van de oudheid vormde zijn waardeoordelen van beneden naar boven. En 2) in het westerse besef wordt alles naar boven toe geprojecteerd, terwijl in het antieke besef alle verschijnselen, inclusief de mens, naar beneden toe verkleind werden tot een microkosmos. De noodzakelijke onderscheiding ligt dus bij het begrip het besef en het begrip het denken. In de oudheid drukten de mensen hun besef uit in beelden. Dat waren beelden uit en van het goddelijke, feitelijk natuurlijk uitdrukkingen van de werkelijkheid als beeld. Uiteraard werd die werkelijkheid aan de voorstelling afgelezen en uitgedrukt in voorstellingen met een beeldend karakter. Het ging echter niet om de voorstelling, maar dat is, te beginnen met de Romeinse cultuur, in de westerse wereld precies andersom komen te liggen. De Christelijke god dankt zijn aanvaardbaarheid juist aan zijn (vermeende) concrete bestaan.

Voor meer informatie, zie : Beweging en Verschijnsel deel 2

De zoon van de Mens

2) Die kwam niet zomaar uit de lucht vallen. Men noemde het kind van de maagd “de zoon van de mens” en dat wil zeggen: de volwassen mens die straks door de bestaande mensheid, door ons, opgeleverd zal worden. Dat dit kind de zoon van god zou zijn is veel later door de Roomse kerk verzonnen evenals de onzin dat hij door zijn goddelijke vader naar de aarde gestuurd zou zijn om de zondige mensen te verlossen.

In dat geval gaat het over de Christus uit het christendom, maar dat is een bedenksel van op macht beluste priesters uit het oude Rome.

Het verhaal van de maagd met het kind is een sprookje over de werkelijkheid. En het is een waar sprookje: inderdaad brengt de werkelijkheid uit zichzelf alle verschijnselen voort en inderdaad zal er op den duur een mensheid komen die niet langer bezig is zichzelf het leven zuur te maken met uitbuiting en geweld. Dat zal een realistische mensheid zijn die zichzelf niet langer kwelt met allerlei verslavende godsdienstige onzin. Want het sprookje van de maagd met het kind is een volstrekt atheïstisch sprookje waarin duidelijk gesteld wordt dat er buiten het heelal helemaal niets is.

Voor meer informatie, zie : De maagd en het kind

De zoon van de Mens

3) Verzorgen houdt in: de belemmeringen voor een volledige ontplooiing wegnemen. Treffend is dat de evangelische mensen van destijds de Zoon van de mens (voor ons Jezus of Christus) de Geneesheer van de kosmos noemden... Een ander voorbeeld: steeds meer heeft de maatschappij te lijden onder vernielzucht en vandalisme. Normen en waarden verliezen hun functie, het respect voor de overheid en voor de regels verdwijnt. Gezien vanuit de zichzelf beschermende Onvolwassen mensheid is dat verval een kwalijke ontwikkeling die de betrekkelijke veiligheid en het welzijn aantast. Toch komt er hier iets (op uitermate negatieve wijze) voor de dag dat voor de mensen essentieel is: nihilisme. Dat wil zeggen het inzicht dat er aan de afzonderlijke dingen geen waarde gehecht kan worden, ook niet aan de gestelde regels. Het nihilisme is de bodem waarop straks de volwassen mensen met elkaar kunnen leven, maar in een Onvolwassen mensheid is het bedreigend en in veel opzichten zelfs misdadig. Vandalisme is eigenlijk een ziekelijke uiting van nihilisme dat in een infantiele wereld van normen en waarden niet uit de voeten kan, beklemd zit. Voor meer informatie, zie : De ontwikkeling van de West Europese Cultuur

NORMEN en WAARDEN: 3 Citaten uit “robot denken” van Jan Vis, filosoof.

1) “Alle rampen, zoals vandalisme, corruptie, terrorisme, maar ook alcohol- en drugsmisbruik, komen in laatste instantie voort uit de afhankelijkheid van normen die van buitenaf aan de mensen gesteld worden, vanuit de een of andere fictie omtrent hogere werkelijkheden, hetzij goden, ideologieën, denkmodellen of theorieën.”

Zie: Normen en waarden

2) “Uit het voorgaande zal duidelijk zijn dat ik niet veel op heb met normen en waardenstelsels, enerzijds omdat zij het leven in bepaalde patronen en modellen vastleggen en het daarmee beroven van haar meest wezenlijke eigenschap: vrijheid, en anderzijds omdat het patronen en modellen zijn die op den duur zullen verdwijnen. Als je dus je verwachtingen inzake de toekomst van de mensheid baseert op een dergelijke “ethiek” ben je bezig met een luchtkasteel, dat er desnoods wel steeds fraaier uit gaat zien, maar dat al met al toch een fictie is.

3) “Uiteraard kan je het denken niet afschaffen, je moet het gebruiken, of je wilt of niet! Ligt het dan niet voor de hand dat je ophoudt met vluchten, met de kop in het mystieke zand te steken, en dat je eens iets aan dat denken gaat doen? Want dat is de oorzaak van al het getob. Als kind is je al afgeleerd om na te denken. En het is je aangeleerd om gedachteloos te gaan denken, als een automaat. “

Vrijheid-1

Vrijwel zonder uitzondering zijn de gebruikelijke definities van het vrijheidsbegrip bevangen in het zichzelf beschouwen als een apart individu. Als gevolg daarvan wordt de vrijheid gezien als een bepaalde verhouding tussen de mensen. Een verhouding die van zodanige aard is dat een ieder verplicht is rekening te houden met de ander zodat er onafwendbaar een situatie van "geven en nemen" ontstaat.

De éne mens houdt zichzelf almaar in ter wille van de ander en de ander doet evenzo, ter wille van de één. Niemand is vrijuit zichzelf: de ander belet hem dat omdat hij niet eenzijdig in de verdrukking wil komen, en als hij redelijk is belet de mens het zichzelf om de ander niet teveel tot last te zijn. In het beste geval ontstaat er een evenwichtssituatie waarvan de handhaving ook nog bevorderd wordt door een voor allen geldende gedragscode die voor bepaalde gevallen bovendien in “het recht" is vastgelegd. Van hieruit is het te begrijpen dat de moderne mens als de meest redelijke norm voor zijn vrijheid stelt: mijn vrijheid houdt op waar die van de ander begint. Hoewel dit best een behoorlijke norm genoemd kan worden, zeker als het er om gaat de éne mens te beletten de ander leed te berokkenen, is het toch een zaak van voortdurende vrijheidsberoving. Het feit dat dit tot op zekere hoogte met goede bedoelingen geschiedt doet aan deze zaak niets af.

En dat het wezenlijk over beroving gaat kan een ieder aan zichzelf en aan zijn omgeving vaststellen. Wij, moderne mensen, streven naar een zo gering mogelijke beroving van elkaars vrijheid waarbij wij onbewust als vanzelfsprekendheid aanvaarden dat die beroving er is. Wij regelen en waarborgen niet elkaars vrijheid, maar elkaars onvrijheid. Hoe redelijker iemand is, hoe minder men de onvrijheid voelt. Dit komt al heel duidelijk voor de dag bij de moderne staatsinrichtingen. Kiesrecht, medezeggenschap en democratie verredelijken de onvrijheid door het te doen voorkomen dat gereglementeerde onvrijheid vrijheid is. Dat vrijwel iedereen hierin trapt komt niet doordat “de overheden" het zo listig weten te brengen (wat zij overigens wel doen!), maar doordat het geheel overeenkomt met onze eigen voorstelling van vrijheid: Vrijheid is…

Meer informatie? Zie… Eenzaamheid en onvrijheid

Vrijheid / aan je leven richting geven / waar zou je dat geleerd moeten hebben? En welk karakter moet onze Overheid hebben ?

Uit het voorgaande zal duidelijk zijn dat ik niet veel op heb met normen- en waardenstelsels, enerzijds omdat zij het leven in bepaalde patronen en modellen vastleggen en het daarmee beroven van haar meest wezenlijke eigenschap: vrijheid ( welk karakter moet onze overheid hebben? ) en anderzijds omdat het patronen en modellen zijn die op den duur zullen verdwijnen. Als je dus je verwachtingen inzake de toekomst van de mensheid baseert op een dergelijke “ethiek” ben je bezig met een luchtkasteel, dat er desnoods wel steeds fraaier uit gaat zien, maar dat al met al toch een fictie is.

Ik geef toe dat die fictie lange tijd zeer goed bruikbaar is om de schijn van enige ordening in het gedoe van de mensen op te roepen, bij nadere beschouwing primair in het voordeel van de machtige élites, en ik ben ook best bereid te erkennen dat het waarschijnlijk in onze huidige wereld een nog grotere rommel zou zijn als de “ethiek” niet althans een beetje remmend werkte, maar toch komt het in feite allemaal op onvrijheid neer. Je moet allerlei dingen doen en allerlei dingen laten, dingen die je wellicht toch wel gedaan of gelaten zou hebben als je de kans had gekregen er vrij en zelfstandig over te beslissen. Maar nu wordt bij voorbaat door anderen, en vaak ook door jezelf geëist dat je je zus of zo zal gedragen. En om dat eisen gaat het.

Daarmee stel je de ander, maar ook jezelf, als een ondergeschikte die niet in staat is zelf aan zijn leven richting te geven. Maar eigenlijk ben je daartoe ook niet in staat, want wanneer en waar zou je dat geleerd moeten hebben? Je kunt het alleen maar leren vanuit een beginsituatie die nog helemaal vrij is en je de mogelijkheid biedt alle kanten op te gaan vooral ook de foute. Juist op voorwaarde dat je onbelemmerd je fouten kunt maken leer je ze herkennen en na verloop van tijd vermijden. Zelf richting geven aan je leven is onmogelijk zonder de gelegenheid en de vrijheid om fouten te maken. Die fouten zijn van het allergrootste belang, maar het ligt in de aard van ons moderne denken om daaraan geen aandacht te besteden. Wij werken juist bij voorbaat de mogelijke fouten weg door de kinderen al in een vroeg stadium te leren wat in logische en morele zin “goed” is. Uiteraard vertellen we daar niet bij dat wij het gedeeltelijk ook maar “van horen zeggen” hebben en het voor een ander deel zelf, naar onze eigen smaak, bedacht hebben. Voor meer info, zie : ROBOT DENKEN

dictatuur van de partij

Tenslotte onderscheid ik nog de moderne progressieve mens, en die mens maakt er een begin mee de zichzelf opgelegde beperkingen op te heffen, waarbij als eerste dit moment op de voorgrond treedt dat deze mens wil functioneren in de maatschappij waarin hij leeft. Hier heeft de vrijheid dus een functionele betekenis en het is tot deze betekenis dat de cultuurontwikkeling van de mensheid in onze dagen gekomen is.

Die ontwikkeling gaat in de toekomst verder totdat tenslotte de laatste mogelijkheden zijn waargemaakt, maar speculeren op deze mogelijkheden heeft in de praktijk van het maatschappelijk leven geen zin, juist omdat het voorlopig alleen nog maar mogelijkheden zijn en nog lang geen werkelijkheden. Voorlopig moeten wij nog genoegen nemen met het feit dat er een overheid boven ons staat en dat wij doormiddel van een keuze moeten bepalen welk karakter die overheid zal hebben. En dan ligt het in de logica dat wij moeten proberen een overheid te kiezen die zoveel mogelijk overeenkomt met datgene dat zich in ons tijdsgewricht aan het realiseren is. En elke overheid die zich vanuit allerlei opvattingen niet met de huidige ontwikkeling wenst bezig te houden - en die dus noodzakelijk teruggrijpt op vroegere normen - moet de macht zoveel mogelijk worden onthouden. De moderne progressieve mens noemt zich graag socialistisch, maar terecht wijzen velen er op dat zijn streven weinig met socialisme te maken heeft.

Terecht, voor zover we onder socialisme verstaan: democratisch socialisme. Want de progressieve mens lost, in zijn wil om te functioneren, in zijn wil om volwaardig naar eigen krachten méé te doen, de beperkingen van de groep op. Of, zo u wilt; ontkent de dictatuur van de partij. Wij zien dan ook dat er bij de progressieven weinig eenheid is en dat het steeds weer onmogelijk blijkt één gesloten front te vormen tegen aan de mens vijandige manipulaties. Telkens weer verbreekt de progressieve mens het verband van de groep, en dit is logisch omdat die mens zelf als individu wil functioneren. Het gaat hem er steeds om zijn eigen menselijke kwaliteiten tot bewustzijn te brengen en daarbij spoort hij de anderen er toe aan hetzelfde te doen. Hij beseft dat alleen dan een maatschappij kan deugen als een ieder naar zijn volle vermogen meedoet. Wij zien dus een zich oplossen van de groep ter wille van een werkzaamheid in de afzonderlijke mensen. Die werkzaamheid ligt uiteraard aan de basis van de maatschappij en het is begrijpelijk dat hij duidelijke anarchistische trekken vertoont...

Voor meer info, zie : Voor welke vrijheid kiest U? en Robot denken

Hoe te overtuigen ?

Je kunt een niet gelovig mens alleen maar overtuigen met argumenten. Vandaar dat bijvoorbeeld de christelijke godsdienst beschikt over een uitgebreid arsenaal van theorieën om de mensen zover te krijgen dat zij aannemen dat het waar is wat er door de vertegenwoordigers van die godsdienst gezegd wordt. Die theorieën draaien allemaal om concrete zaken (de wereld der dingen) omdat daarin voor de ongelovige de bewijskracht ligt: Christus moet echt bestaan hebben, de wonderen moeten echt gebeurd zijn en god moet als een bestaand mens van allerlei wensen, door allerlei zaken gekwetst worden, wraak nemen en hulp bieden, enzovoort. De overtuigingskracht van de West-Europese godsdienst ligt in het als echt bestaand voorstellen van de godsdienstige inhouden. Voor zover dit gelukt is de West Europeaan bereid aan te nemen dat het allemaal waar is: hij gelooft het. Hetzelfde geldt voor de wetenschap, maar er is één belangrijk verschil: de argumentatie voor wetenschappelijke waarheden is anders. Deze berust namelijk op ONDERZOEK en is daarom typisch West-Europees. Deze cultuur heeft immers een onderzoekend karakter! Terwijl de godsdienst een stellend karakter heeft. Op grond van dit onderzoek wordt telkens datgene dat men gelooft (= aanneemt) ontzenuwd ten gunste van een nieuw geloof, enzovoort totdat de waarheid aan het licht komt. Voor de West-Europese mens moet alles aangetoond worden.

Voor meer info, zie : De ontwikkeling van de West Europese Cultuur en Robot denken

Arbeid – werken (een aantal passages uit de werken van Jan Vis,filosoof)

Dus arbeid wordt niet verricht om te overleven, noch om zich te verrijken, noch om macht te verwerven: arbeid is er omdat het laatste verschijnsel de aarde omzet tot zichzelf. De handelingen om te overleven leveren niets op. Weliswaar blijf je in leven, maar de aarde wordt er niets leefbaarder door.

Zo gezien is overleven zinloos, maar dat is het niet als het overleven begrepen wordt als de volstrekte voorwaarde om via de arbeid de aarde menselijk te maken. In dat geval arbeid je niet om te overleven, maar overleef je om te arbeiden. De alsnog onvolwassen mens is niet in staat het overleven en de arbeid in deze verhouding te zien. Hij denkt ten onrechte dat het verrichten van arbeid noodzakelijk is om te overleven. Hij denkt dat hij arbeidt om zijn brood te verdienen. Voor zover de onvolwassen mens dit nog denkt is hij niet bezig met arbeid, maar met werken. Werken doet hij ergens voor, het heeft een doel, en omdat dit het geval is zoekt hij steeds wegen om het doel te bereiken zonder te werken. Werken is namelijk geen aangename bezigheid: het is sloven en ploeteren en het gaat gepaard aan onderdanigheid, vernedering en ondergeschiktheid. In de westerse wereld lijkt het er voor sommige mensen op of werken prettig is. Zij zullen niet willen toegeven dat zij het liever niet zouden doen, maar uit hun gedrag blijkt dat zij proberen het via werken zover te krijgen dat zij niet meer behoeven te werken, althans de vernederende kanten ervan kunnen opheffen. Hoe dan ook, de mensen hebben er iets onmenselijks van gemaakt. Dat is vooral gebeurd na de Verlichting, bij het intreden van het industriële tijdperk. In de daaraan vooraf gaande agrarische periode met zijn feodale verhoudingen leefde nog veel meer het besef dat het bebouwen van de akker een wijze van leven was, in feite natuurlijk het vanzelfsprekende omzettingsproces. De landbouw is inderdaad een heel direct voorbeeld daarvan.

De begrippen arbeid en werk betekenen in mijn gedachtegang achtereenvolgens dat de mens de aarde omzet tot zichzelf en dat dit omzettingsproces in het teken van het overleven is komen te staan. Deze laatste verandering is vooral kenmerkend voor de industriële cultuur van de westerse wereld. In deze wereld werkt men dus en naar eigen besef doet men dat om te overleven, om zijn brood te verdienen. Is door een of ander gelukkig toeval, een erfenis, een hoofdprijs in de loterij of een geslaagde bankoverval, het brood aanwezig, dan houdt men gewoonlijk op met werken. Het is dan niet meer nodig...

Niet domheid, slechtheid, hebzucht en egoïsme verzieken de zaak, maar het analytische, naar oorzaken zoekende, onvolwassen denken is de (overigens onvermijdelijke) boosdoener. Zolang dat onvolwassen denken nog de maat is werken de mensen voor hun brood en dat betekent dat zij geen goede producten maken, niet zichzelf welbevinden bij het werk, de wereld niet leefbaar maken maar daarentegen juist steeds meer onbewoonbaar. Het is waar dat er desondanks enige welstand en veiligheid ontstaan, maar die zijn minimaal omdat zij slechts bijproducten zijn van het algemene gejaag naar brood, in de zin van bezit. Daarbij gaat het (vrijwel) niemand om de aarde en alles wat zich daarop bevindt.

Voor meer info. Zie: Beweging en verschijnsel deel 3 en De ontwikkeling van het denken

( trefwoorden: arbeid , werken )

Hoe te overtuigen ?

Je kunt een niet gelovig mens alleen maar overtuigen met argumenten. Vandaar dat bijvoorbeeld de christelijke godsdienst beschikt over een uitgebreid arsenaal van theorieën om de mensen zover te krijgen dat zij aannemen dat het waar is wat er door de vertegenwoordigers van die godsdienst gezegd wordt. Die theorieën draaien allemaal om concrete zaken (de wereld der dingen) omdat daarin voor de ongelovige de bewijskracht ligt: Christus moet echt bestaan hebben, de wonderen moeten echt gebeurd zijn en god moet als een bestaand mens van allerlei wensen, door allerlei zaken gekwetst worden, wraak nemen en hulp bieden, enzovoort. De overtuigingskracht van de West-Europese godsdienst ligt in het als echt bestaand voorstellen van de godsdienstige inhouden. Voor zover dit gelukt is de West Europeaan bereid aan te nemen dat het allemaal waar is: hij gelooft het. Hetzelfde geldt voor de wetenschap, maar er is één belangrijk verschil: de argumentatie voor wetenschappelijke waarheden is anders. Deze berust namelijk op ONDERZOEK en is daarom typisch West-Europees. Deze cultuur heeft immers een onderzoekend karakter ! Terwijl de godsdienst een stellend karakter heeft. Voor meer info, zie: De ontwikkeling van de west europese cultuur ; De ontwikkeling van het denken ; conditionering ; Robot denken .

“De Big Bang”: Mensen, theologen bijvoorbeeld, kunnen redeneringen opzetten die op zichzelf intelligent en sluitend zijn, maar die getuigen van een fout inzicht in de werkelijkheid. Maar…Hoe zit het dan wel!

Zie: het hoofdwerk deel 1, 2 en 3 van Jan Vis,filosoof

Het verzamelaars- denken

Zoals gezegd leven wij in de periode van het mannelijke denken. Dat is een denken waarbij alles draait om de verzameling. Het streven is dan ook er op gericht zoveel mogelijk elementen aan de verzameling toe te voegen: in de wetenschap gaat het om het vergroten en uitbreiden van de kennis, in werkelijkheid. Weliswaar doet men het voorkomen alsof het gaat om het begrijpen van de werkelijkheid, maar als men dat al echt meent houdt het "begrijpen" toch niet meer in dan het ordenen de economie gaat het om de "groei", in de politiek gaat het om het vergroten van de macht, in de democratie om het laten meetellen van zoveel mogelijk kiezers en in het recht om het op redelijke wijze regelen van zoveel mogelijk menselijke relaties, enzovoort. Men "inventariseert" de van de gegevens, het op een rijtje zetten, een inventaris maken. Inderdaad kan men daarmee door de ruimte reizen, de atoomkern splitsen, een harttransplantatie verrichten. Maar men kan er niet de honger mee opheffen, de dreiging van een oorlog mee keren, het welzijn van de mensen bevorderen. Men DOET namelijk niet echt iets met het denken, de kennis breidt zich uit maar het denken ontwikkelt zich niet…

Voor meer info, zie: De ontwikkeling van het denken en Conditionering

Terug naar: de Homepage van Rob van Es voor méér informatie

website analysis